سکسکه (hiccups)

صدای مشخصه سکسکه تنها علامت آن است. گاهی اوقات احساس سفتی کمی در قفسه سینه، شکم یا گلو است قبل از ایجاد صدا حس می‌شود.

اگر سکسکه بیش از ۴۸ ساعت به طول انجامید و یا آن‌قدر شدید بود که باعث مشکلاتی در غذا خوردن، خوابیدن و یا تنفس گردید حتماً به پزشک مراجعه کنید.

عوامل زیر می‌توانند سبب بروز سکسکه شوند:

• پرخوری و تند غذا خوردن
• ریفلاکس اسید به مری
• اعمال جراحی قفسه سینه و شکم
• هرگونه تحریک عضله دیافراگم
• اضطراب و فشار روحی
• بیماری عصبی
• بیماری‌های قلبی
• مرض قند (دیابت)
• مصرف مشروبات الکلی

بروز سکسکه در شیرخواران شایع است و در اکثر موارد نیز ناشی از محبت بیش‌ازحد مادر نوزاد در خوراندن شیر به وی می‌باشد. این عمل باعث اتساع شدید معده و ایجاد سکسکه می‌شود. لذا درعین‌حال که سکسکه در شیرخوارگی نباید باعث نگرانی شود بلکه باید در نظر داشت که سکسکه دلیل وزن گرفتن بچه و یا گشادشدن روده‌های وی نیز نمی‌باشد.

مردان بسیار بیشتر از زنان در معرض ابتلا به سکسکه طولانی‌مدت هستند. عوامل دیگری که ممکن است خطر ابتلا به سکسکه را افزایش دهد عبارت‌اند از:

مسائل روانی یا احساسی

اضطراب، استرس و هیجان با برخی از موارد سکسکه کوتاه‌مدت و بلندمدت در ارتباط است.

عمل جراحی

برخی از افراد پس از بیهوشی عمومی و یا پس از عمل‌هایی که بر روی ارگان‌های شکمی انجام می‌شود دچار سکسکه می‌شوند.

سکسکه طولانی‌مدت ممکن است با موارد زیر تداخل کند:

• خوردن
• خوابیدن
• سخنرانی – صحبت کردن
• بهبود زخم بعد از انجام عمل جراحی

طی یک معاینه فیزیکی، پزشک فرد را ازنظر عصبی مورد معاینه قرار می‌دهد:

• تعادل و هماهنگی
• قدرت عضلانی
• رفلکس‌ها یا واکنش‌های عصبی
• حس لامسه و بینایی

اگر دکتر شما مشکوک به بیماری‌های زمینه‌ای در بروز سکسکه شود ممکن است یک یا تعداد بیشتری از آزمون‌های زیر را توصیه کند:

تست‌های آزمایشگاهی

نمونه خون شما ممکن است ازنظر موارد زیر بررسی شود:

• عفونت
• دیابت
• بیماری کلیوی

آزمایشات تصویربرداری

این نوع از آزمایشات ممکن است قادر به تشخیص اختلالات آناتومیکی که بر عصب واگ، عصب فرنیک و یا دیافراگم مؤثرند، شود. تست‌های تصویربرداری عبارت‌اند از:

• رادیوگرافی قفسه سینه
• توموگرافی کامپیوتری (CT)
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)

آندوسکوپی

این روش با استفاده از یک لوله باریک انعطاف‌پذیر که دارای یک دوربین کوچک نیز می‌باشد، است که به بررسی مشکلات مری یا نای می‌پردازد.

به خاطر داشته باشید که سکسکه غالباً به‌صورت خودبه‌خودی برطرف می‌شود و در صورت تداوم سکسکه روش‌های مختلفی به شرح زیر برای متوقف نمودن سکسکه توصیه‌شده است:

• تحریک انتهای حلق جهت ایجاد حالت تهوع
• بلع شکر به‌صورت نجویده
• تنفس در پاکت کاغذی
• مکیدن یخ
• یک روش متداول به‌خصوص در کشورهای شرقی ترساندن ناگهانی فرد مبتلاست که البته این روش توصیه نمی‌شود!

درصورتی‌که سکسکه با این روش‌ها نیز برطرف نشد با پزشک مشورت نمایید. تجویز برخی داروهای آرام‌بخش و یا مهارکننده‌های عصبی می‌تواند ثمربخش باشد.

داروهایی که معمولاً برای درمان سکسکه طولانی‌مدت استفاده می‌شود عبارت‌اند از:

• کلرپرومازین(Chlorpromazine)
• متوکلوپرامید(Metoclopramide)
• باکلوفن(Baclofen)
• جراحی و دیگر روش‌ها

اگر روش‌های کمتر تهاجمی مؤثر واقع نشد ممکن است پزشک با تزریق داروی بیهوشی از فعالیت عصب فرنیک جلوگیری نماید تا سکسکه متوقف شود.

روش دیگر استفاده از یک دستگاهی که با باتری کار می‌کند می‌باشد که باعث دادن یکسری شوک‌های الکتریکی ملایم به عصب واگ می‌شود. این روش بیشتر در درمان صرع استفاده می‌شود اما می‌تواند در درمان سکسکه‌های طولانی‌مدت نیز به‌کار رود.

• سکسکه چیست و چگونه سکسکه به وجود می آید؟

© سایت پزشکی و سلامت دکتر سوشا