کلامیدیا | Chlamydia

مراحل اولیه کلامیدیا معمولاً با عفونت یا نشانه‌ای همراه نیست. نشانه‌ها بیشتر مواقع حدود یک تا دو ماه بعد از ابتلا بروز پیدا می‌کنند. حتی اگر علائمی وجود داشته باشند، به صورت خفیف و گذرا است که موجب می‌شود جدی گرفته نشود.

علائم و نشانه‌های ابتلا به کلامیدیا شامل موارد زیر می‌شود:

• خروج ادرار همراه با درد
• درد در ناحیه زیر شکم
• ترشحات واژن در خانم‌ها
• ترشحات آلت تناسلی در مردان
• نزدیکی جنسی همراه با درد در خانم‌ها
• خونریزی بین سیکل‌های قاعدگی و بعد از رابطه جنسی در خانم‌ها
• درد در بیضه مردان

کلامیدیا تریکوماس می‌تواند مقعد را نیز آلوده کند. عفونت مقعدی کلامیدیا تریکوماس ممکن است هیچ نشانه‌ای نداشته باشد یا اینکه با درد در ناحیه مقعد و ترشحات و خونریزی همراه باشد. ابتلا به کلامیدیا تریکوماس از طریق تماس با ترشحات آلوده نیز ممکن است.

برای اطلاع از دیگر مواردی که موجب بروز دردهای ناحیه لگن می‌شوند، مقاله “ علت دردهای لگن و راه‌های درمان آن ” را مطالعه نمایید.

پیشنهاد : برای کسب اطلاعات در مورد بیمارستان‌های تخصصی زنان و زایمان روی لینک کلیک کنید. 

بیماری کلامیدیا تریکوماس توسط باکتری کلامیدیا تریکوماس ایجاد می‌شود که بیشتر مواقع از راه رابطه جنسی واژنی، دهانی یا مقعدی منتقل می‌شود. همچنین ممکن است این بیماری در حین زایمان از مادر به جنین منتقل شده و منجر به ذات‌ الریه یا عفونت‌های شدید چشمی در نوزاد شود

عواملی که ریسک ابتلا به کلامیدیا تریکوماتیس را افزایش می‌دهند عبارت اند از:

• داشتن رابطه جنسی قبل از سن 25 سالگی
• داشتن شرکای جنسی متعدد
• عدم استفاده از کاندوم در حین رابطه جنسی
• سابقه ابتلا به بیماری‌های مقاربتی

بیماری کلامیدیا ممکن است با موارد زیر همراه باشد:

دیگر بیماری‌های مقاربتی

افرادی که به کلامیدیا تریکوماتیس مبتلا هستند، شانس بیشتری در ابتلا به عفونت‌های مقاربتی (مثل سوزاک ، HIV ، ایدز) می‌شود.

عفونت لگن (Pelvic Inflammatory disease یا PID)

عفونت لگن نوعی از عفونت رحم و لوله‌های فالوپی است که منجر به درد لگن و تب می‌شود. عفونت وخیم ممکن است به بستری شدن و تزریق آنتی‌بیوتیک‌ها نیاز داشته باشد. عفونت لگن ممکن است موجب تخریب لوله‌های فالوپ، تخمدان‌ها، رحم و دهانه رحم شود.

عفونت نزدیک به بیضه‌ها (اپیدیدیمیس)

عفونت کلامیدیا می‌توان لوله‌های پیچ‌خورده پشت بیضه‌ها (اپیدیدیمیس) را ملتهب کند. عفونت ممکن است منجر به تب، درد در کیسه بیضه و ورم شود.

عفونت غدد پروستات

باکتری کلامدیا می‌تواند به غدد پروستات آقایان منتقل شود. پروستات ممکن است در حین یا بعد از رابطه جنسی درد، تب، لرز، ادرار دردناک یا کمر درد ایجاد کند.

عفونت در نوزادان

عفونت کلامدیا می‌تواند از طریق مجرای واژن در حین زایمان به نوزادان منتقل شده و منجر به بروز ذات‌الریه یا عفونت‌های وخیم چشم شود.

نازایی

عفونت کلامیدیا (حتی مواردی که با هیچ‌گونه علائمی همراه نیست) می‌تواند باعث زخمی شدن و یا مسدود شدن لوله‌های فالوپی شود که در خانم‌ها باعث نازایی می‌شود.

وب سایت دکتر سوشا در مقاله‌ای با نام ” چکاپ قبل از بارداری + قبل از اقدام برای بارداری چه کارهایی انجام دهیم ؟ ” به صورت کامل همه اقداماتی که خانم‌ها باید انجام دهند را بررسی می‌کند. مطالعه این مقاله را از دست ندهید

آرتریت واکنشی

افرادی که به کلامیدیا مبتلا هستند بیشتر در معرض ابتلا به آرتریت واکنشی که به آن سندروم رایتر نیز میگویند، هستند. این بیماری مفاصل، چشم‌ها و مجاری ادراری را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

اگر شما در معرض ابتلا به کلامیدیا هستید، از پزشک خود جویا شوید که چکاپ دوره‌ای هر چند وقت یک بار باید انجام شود. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها توصیه می‌کنند که آزمایش‌های کلامیدیا در شرایط زیر انجام شود:

• خانم‌های زیر 25 سال که از نظر جنسی فعال هستند : نرخ ابتلا به کلامیدیا در این دسته از خانم‌ها بیشتر است. حتی اگر در سال گذشته آزمایش کلامیدیا داده اید، در صورتی که شریک جنسی‌تان عوض‌شده است باید مجدداً آزمایش دهید.
• خانم‌های باردار : پیش از اقدام به بارداری باید برای ابتلا به این عفونت آزمایش شوید. اگر احتمال زیادی برای ابتلا به بیماری دارید (به دلیل تغییر در شریک جنسی یا رابطه داشتن با یک شریک مبتلا به کلامیدیا به صورت متداول) باید در باقی مراحل بارداری نیز آزمایش شوند.
• خانم‌ها و آقایانی که ریسک بیشتری دارند : اگر شرکای جنسی زیادی دارید و دائماً از کاندوم استفاده نمی‌کنید، دائماً برای کلامیدیا آزمایش دهید.

تشخیص بیماری کلامیدیا ساده است:

• تست ادرار: نمونه ادرار در آزمایشگاه تست شده و وجود آلودگی کلامیدیا را آشکار می‌کند.
• نمونه برداری: در خانم‌ها، پزشک از ترشحات دهانه رحم نمونه‌برداری می‌کند. این کار می‌تواند همراه با آزمایش پاپ اسمیر انجام شود. در آقایان نیز پزشک وسیله کوچکی را وارد آلت تناسلی می‌کند تا از مجرای ادراری نمونه برداری کند. در برخی مواقع ممکن است نمونه از مقعد نیز گرفته شود.

درمان کلامیدیا با آنتی‌بیوتیک‌ها امکان‌پذیر است. داروها معمولاً به صورت روزانه با دوزهای مشخصی مصرف شده و بین 5 تا 10 روز مصرف آن‌ها طول می‌کشد.

مطمئن‌ترین راه برای پیشگرد از ابتلا به کلامیدیا جلوگیری از برقراری روابط جنسی پر خطر است. با استفاده از روش‌های زیر می‌توانید از کلامیدیا جلوگیری کنید:

• از کاندوم استفاده کنید : در حین برقراری رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنید. کاندوم‌ها از شما در برابر ابتلا به بیماری‌ها در حین رابطه جنسی مراقبت می‌کنند، اما محافظت صددرصدی را فراهم نمی‌کنند. برای خرید کاندوم روی لینک کلیک کنید.
• شرکای متعدد جنسی نداشته باشید : داشتن رابطه با افراد متفاوت ریسک ابتلا به بیماری‌های مقاربتی مثل کلامیدیا را در شما افزایش می‌دهد.
• مرتباً معاینه شوید : اگر از نظر جنسی فعال هستید و شرکای جنسی متعددی دارید، مرتباً با پزشک در ارتباط باشید و برای بیماری‌های مقاربتی تست شوید.
• آلت تناسلی خود را زیاد از حد نشویید: شستن زیاد از حد آلت تناسلی باعث می‌شود که تعداد باکتری‌های مفید کم شده و ریسک ابتلا به بیماری‌های عفونی بیشتر شود.

اگر شما ترشحات واژن، مقعد یا آلت تناسلی یا درد در هنگام ادرار کردن دارید، به پزشک مراجعه نمایید. همچنین اگر شریک جنسی‌تان متوجه شد که به کلامیدیا مبتلا است، به پزشک مراجعه کنید. حتی اگر علائم ابتلا به بیماری را نداشته باشید هم پزشک آنتی‌بیوتیک برای شما تجویز می‌کند.

مطالب مرتبط با بیماری کلامیدیا

• راه های انتقال ویروس HPV
• خارش دستگاه تناسلی زنان
• اشتباهات رایج پیش از رابطه جنسی
• خارش دستگاه تناسلی مردان به خاطر چیست؟
• ارتباط بین خودارضایی و رابطه زناشویی چیست ؟
• درمان اختلالات جنسی + معرفی مراکز درمان اختلالات جنسی