ایمی پرامین (Imipramine)

داروها

0 نظر | مدت زمان خواندن مقاله: 5 دقیقه

نویسنده مقاله : دکتر سوشا

درخصوص این مطلب سوال دارید؟

نام عمومی فارسی: ایمی پرامین

نام عمومی انگلیسی: Imipramine

نام تجاری:

کاربرد: درمان افسردگی در بزرگ‌سالان - درمان شب ادراری در کودکان

اطلاعات دارویی ایمی پرامین

اطلاعات داروها : ایمی پرامین به گروهی از داروها به نام ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای تعلق دارد. این دارو به طور معمول برای درمان افسردگی در بزرگ‌سالان تجویز می‌شود. با این وجود ایمی پرامین برای درمان یک بیماری کاملاً متفاوت در کودکان یعنی شب ادراری نیز به کار می‌رود.

علت دقیق افسردگی به خوبی مشخص نیست. هر کسی می‌تواند در معرض افسردگی باشد. این حالت می‌تواند بدون هیچ گونه دلیل آشکار و یا بر اثر اتفاقاتی در زندگی نظیر مسائل اجتماعی، از دست دادن نزدیکان، و بیماری آغاز شود. داروهایی نظیر ایمی پرامین به کاهش علائم افسردگی کمک می‌کنند.

شب ادراری اختلال شایعی در کودکان است. ایمی پرامین سبب مهار انتقال پیام برخی از اعصابی می‌شود که به مثانه ختم می‌گردد. این مکانیسم، از عمل استیل کولین بر گیرنده خود ممانعت می‌کند. استیل کولین سبب ارسال پیام تخلیه مثانه می‌باشد. داروی ایمی پرامین می‌تواند نیاز به تخلیه ادرار را کاهش دهد. ایمی پرامین برای کودکان توسط یک متخصص تجویز می‌گردد. این دارو برای کودکان زیر 6 سال مناسب نمی‌باشد.

موارد منع مصرف داروی ایمی پرامین

• به تاریخ انقضا دارو توجه کنید و اگر دارویی که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام‌شده است،از آن مصرف نکنید.
• هرگز داروی ایمی پرامین را به کس دیگری حتی با علائم مشابه خودتان تجویز نکنید.
• داروی ایمی پرامین را بیش از دوز تجویزشده توسط پزشک ، مصرف نکنید.
• تداخل دارویی دارو را چک کنید و حتماً به پزشکتان،اطلاع دهید که در حال مصرف چه داروی دیگری هستید.
• ایمی پرامین خواب‌آور است ، از رانندگی در مواقع مصرف این دارو بپرهیزید.

تداخل دارویی ایمی پرامین

ممکن است عملکرد داروها را تغییر و خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. یک لیست از تمام داروهایی (ازجمله داروهای با نسخه / بدون نسخه و محصولات گیاهی) که استفاده می‌کنید تهیه کرده و آن را با دکتر و داروساز خود به اشتراک بگذارید. دوز دارو مصرفی خود را بدون مشورت با دکتر خود تغییر نداده و یا مصرف دارو را ترک نکنید.

برخی از داروهایی که ممکن است با ایمی پرامین تداخل کنند عبارت‌اند از: دیگوکسین، دیزوپرامید، مکمل‌های تیروئید ، والپروئیک اسید، داروهای آنتی کولینرژیک ( مانند بنزتروپین (benztropine) ، آلکالوئیدهای بلادونا (belladonna alkaloids))، داروهای خاص برای فشارخون بالا (مانند کلونیدین (clonidine)،گوانابنز (guanabenz)، رزرپین).

اگر شما داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می‌شوند را مصرف کنید، خطر ابتلا به سندرم یا سمیت سروتونین افزایش می‌یابد. نمونه‌هایی از این داروها عبارت‌اند از: MDMA یا “اکستازی (ecstasy)” ، مخمر سنت جان (St. John’s wort)، داروهای ضد افسردگی خاصی (از جمله SSRI ها مانند فلوکستین (fluoxetine) / پاروکستین، SNRI ها مانند دولوکستین (duloxetine) / ونلافاکسین (venlafaxine)).

ایمی پرامین با مهارکننده‌های MAO تداخل دارویی جدی ایجاد می‌کنند، این تداخل ممکن است حتی منجر به مرگ شود، همراه با داروی ایمی پرامین از مهارکننده‌های MAO (ایزوکاربوکسازید (isocarboxazid) ، لینزولید (linezolid)، متیلن بلو (methylene blue)، موکلوبماید (moclobemide)، فنلزین (phenelzine) ، پروکاربازین (procarbazine)، راساژیلین (rasagiline)، سلژیلین (selegiline) ، ترانیل سیپرومین (tranylcypromine)) استفاده نکنید. اکثر مهارکننده‌های MAO حتی نباید تا 2 هفته قبل از شروع استفاده از داروی ایمی پرامین ، استفاده شوند.

داروهایی که می‌توانند بر حذف ایمی پرامین از بدن تأثیر گذارند و عملکرد آن را تحت تأثیر قرار دهند، شامل: الکل، باربیتورات‌ها (مانند فنوباربیتال)،سایمتیدین(cimetidine)، سیزاپراید، هالوپریدول، داروهای خاص برای ریتم قلب (مانند فلکاینید، پروپافنون)، هالوفانترین، مهارکننده‌های پروتئاز HIV (مانند فوس امپرناویر)، فنوتیازین‌ها (مانند تیوریدازین)، پیموزاید ، برخی داروهای ضد تشنج (مانند کاربامازپین، فنی توئین)، تربینافین و ترازودون.

بسیاری از داروها علاوه بر ایمی پرامین ممکن است ریتم قلب (طولانی شدن زمان QT) را تحت تأثیر قرار دهند، از جمله: آمیودارون (amiodarone)، دوفتیلید (dofetilide)، پیموزاید (pimozide)، پروکائین آمید (procainamide)، کینیدین (quinidine)، سوتالول (sotalol)، آنتی‌بیوتیک‌های ماکرولید (مانند اریترومایسین).

استفاده از یک سری داروها همراه با داروی ایمی پرامین ممکن است خطر تشنج را افزایش دهد، این داروها شامل: ایزونیازید (INH) ، فنوتیازین‌ها (مانند تیوریدازین (thioridazine))، تئوفیلین (theophylline) و یا داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ (مانند نورتریپتیلین (nortriptyline)).

اگر داروهایی مصرف می‌کنید که باعث خواب‌آلودگی می‌شوند، به دکتر یا داروساز خود بگویید، از جمله: الکل، آنتی‌هیستامین‌ها (از قبیل ستیریزین (cetirizine)، دیفن هیدرامین (diphenhydramine))، داروهای خواب و یا اضطراب (مانند آلپرازولام (alprazolam)، دیازپام (diazepam)، زولپیدم (zolpidem))، شل کننده‌های عضلانی و داروهای ضد درد و مسکن (مانند کدئین).

برچسب بر روی تمام داروهای خود را (مانند داروهای آلرژی یا سرفه و سرماخوردگی) بررسی کنید چرا که برخی از آن‌ها از موادی تشکیل شده‌اند که باعث خواب‌آلودگی می‌شوند. از داروساز خود در مورد استفاده از آن‌ها سؤال کنید تا با خیال راحت بتوانید از این داروها استفاده کنید.

سیگار کشیدن سطوح خونی ایمی پرامین را کاهش می‌دهد. اگر سیگار می‌کشید و یا به تازگی کشیدن سیگار را ترک کرده‌اید ، به پزشک خود اطلاع دهید.

ایمی پرامین بسیار شبیه به دزیپرامین است. داروهای حاوی دزیپرامین را همراه با ایمی پرامین استفاده نکنید.

نکاتی که قبل از مصرف ایمی پرامین باید در نظر گرفته شود

بعضی داروها را نمی‌توان در بعضی از شرایط تجویز نمود و بعضی داروها نیز در صورتی که نیاز به درمان تکمیلی باشد تجویز می‌گردد. بنابراین بهتر است که قبل از مصرف داروی ایمی پرامین ، پزشکتان از موارد زیر مطلع باشد:

• در صورت حاملگی و یا در صورتی که به نوزاد خود شیر می‌دهید.
• در صورتی که مشکلات تیروئیدی دارید.
• در صورتی مبتلا به بیماری‌های کبدی و کلیوی هستید.
• در صورتی که مبتلا به صرع و دیابت هستید.
• در صورتی که یبوست دارید و چندین روز به آن مبتلا هستید.
• در صورتی که در دفع ادرار مشکل دارید و یا در صورتی که دچار مشکلات پروستات هستید.
• در صورتی اختلالات قلبی دارید.
• در صورتی که دچار اختلالات ذهنی هستید.
• در صورتی که مبتلا به گلوکوم هستید.
• در صورتی که مبتلا به فئوکرموسیتوما هستید (تومور خوش خیمی که بر روی غده آدرنال وجود دارد).
• در صورتی که مبتلا به پورفیری هستید (بیماری نادر خونی و ارثی).
• اگر در حال حاضر در حال مصرف داروی خاصی هستید. این داروها شامل تمام داروهای در دسترس است، چه برایتان تجویز شده است و چه بدن تجویز پزشک آن را مصرف می‌کنید نظیر داروهای گیاهی و داروهای مکمل.
• اگر تاکنون به هر نوع دارو حساسیت داشته‌اید.

عوارض جانبی احتمالی داروی ایمی پرامین

تمام داروها در کنار تأثیرات مثبتشان، می‌توانند مسبب عوارض ناخواسته‌ای در بدن باشند. اگرچه این عوارض در همه افراد به وجود نمی‌آید. با گذر زمان بدن خود را با داروی جدید وفق می‌دهد و این علائم نیز برطرف می‌شوند اما اگر علائم زیر ادامه پیدا کرد و یا رنج آور شد با پزشک خود مشورت نمایید.

• احساس سرگیجه، ضعف: آهسته بلند شدن به کاهش این عارضه کمک می‌کند. در صورتی که احساس ضعف کردید برای چند دقیقه دراز بکشید تا این حالت برطرف شود.
• احساس خستگی، تاری دید: در این شرایط از رانندگی کردن و کار با ابزار خودداری کنید.
• خشکی دهان: آدامس‌های بدون شکر بجوید.
• یبوست: رژیم غذایی متعادلی داشته باشید. و روزانه چندین لیوان آب بنوشید.
• سردرد: از پزشکتان بخواهید که یک مسکن مناسب برایتان تجویز نماید.
• عرق کردن، احساس اضطراب، مشکل در خوابیدن، احساس مور مور شدن، حساس شدن سینه، رعشه، اختلال در عملکرد جنسی، تغییر در وزن و اشتها، مشکل در دفع ادرار، گر گرفتگی، تغییر در خلق و خو: در این موارد با پزشک خود مشورت نمایید.

اگر علائم دیگری در شما پدید آمد که احساس می‌کنید به واسطه مصرف ایمی پرامین می‌باشد با پزشک خود صحبت کنید.