کودک من تنها نمی خوابد!

در چه سنی بهتر است اتاق خواب کودک را جدا کرد

اگر کودکی دارید که هر شب از اتاق خود سرگردان می‌شود و درنهایت به اتاق شما می‌آید، بدانید شما تنها کسی نیستید که با این مشکل مواجه شده  است. تعداد زیادی از کودکان نوپا و سنین پیش دبستان لااقل مقداری از خواب شبانه‌شان را در رختخواب پدر و مادرشان می‌گذرانند.

قبل از هر چیز قابل ذکر است که اتاق خواب پدر و مادر همواره مکانی امن و راحت برای کودک به شمار می‌رود. ممکن است شما به این نتیجه رسیده باشید که حالا وقت آن رسیده که کودک شما در رختخواب خود و در اتاق خود بخوابد، اما این بدان معنا نیست که او هم مشتاقانه از طرح و برنامه شما حمایت کند.به‌طور کلی قبل از 6 ماهگی جدا کردن اتاق کودک کاری معقولانه نمی‌باشد. چون مادر باید برای رفع نیازهای تغذیه‌ای به کودک خود نزدیک باشد. بهترین سن جدا کردن کودک از والدین می‌تواند بعد از 6 ماهگی  و حداکثر قبل از 3 سالگی باشد. اما سلیقه افراد، روحیه کودک و امکانات باعث تفاوت‌هایی در سن جدا کردن کودک می‌باشد و اصولاً نباید بعد  3 سالگی دیگر تردیدی در جدا کردن آن‌ها به خرج داد.

راهکارهایی برای عادت دادن کودک برای خوابیدن در اتاق خواب خودش

چگونه می‌توان کودک نوپایی را که قبول نمی‌کند در اتاق خود بخوابد و عادت کرده کنار والدین خود باشد عادت داد که از این به بعد تنها و در اتاقی دیگر بخوابد؟ برای حل این معضل راهکارهایی پیشنهاد شده که می‌توانید از آن‌ها بهره ببرید:

• اولین مورد اینکه هرچه زودتر شروع کنید بهتر و سریع‌تر نتیجه خواهید گرفت: خیلی ساده‌تر است کودک خود را زودتر از خود جدا کنید چون او قادر نخواهد بود از تخت خود بیرون بیاید و به دنبال شما بگردد. وقتی کودک فکر کند هر لحظه در طی ساعت خوابش می‌تواند شمارا ببیند، این کار مانند یک بازی لذت بخش برایش می‌شود و همین جاست که مشکل آغاز می‌گردد.
• از زبان مثبت استفاده کنید: مثلاً به کودک سه ساله می‌توانید بگویید: میدانی چه اتفاق خوبی افتاده؟ تو سه ساله شده‌ای و این یعنی اینکه آن قدر بزرگ و قوی هستی که دیگر می‌توانی اتاق و رختخواب شخصی خودت را داشته باشی…. ما باید جشن بگیریم!
• با گام‌های کوچک و پیوسته شروع کنید: این اصلاً معقولانه نیست که از کودک خردسالی که تا کنون کنار شما می‌خوابیده توقع داشته باشید یک باره از شما جدا شود. پس جدایی باید به تدریج صورت گیرد.مثلاً اجازه دهید قبل از رفتن به اتاق خود 15 دقیقه کنار شما باشد و بعد برود.
• در خواسته خود استوار باشید: مسلماً خیلی سخت است که ساعت 3 نیمه شب بیدار شوید و مجبور شوید کودک سرگردان و گریانتان را که به اتاق شما پناه آورده به اتاق خود برگردانید اما به عواید کارتان فکر کنید. ممکن است چند شب خواب درست و کامل نداشته باشید اما به‌زودی خواهید توانست کل شب‌های دیگر را راحت بخوابید.
• شکل دادن به عادات خواب: اگر کودک شما به تنهایی و بدون شما نمی‌تواند بخوابد،به‌تدریج خود را از او دور کنید تا به دوری کامل عادت کند.مثلاً بجای اینکه کنار او بخوابید  تا به خواب رود، کنار او بنشینید و قصه بگویید تا بخوابد. بعد از چند شب یک صندلی کنار تخت بگذارید و با قدری فاصله بنشینید تا به خواب رود. شما می‌توانید به تدریج دورتر قرار بگیرید تا او کاملاً عادت کند که از شما جدا شود.
• بابت خواب هر شب در اتاق خودش به او جایزه بدهید: مثلاً بابت هر یک شب یک برچسب گل یا ستاره در تقویم اتاقش بچسبانید و با هر هفته کامل یک جایزه مورد علاقه‌اش را برایش بخرید.
• ساعت بزرگی روبروی محل خواب او نصب کنید و عدد 7 را به او نشان داده یا علامت خاصی مثل خورشید روی آن بزنید و برای او توضیح دهید تا عقربه‌های ساعت به آن نرسیده همه باید در رختخواب خود باشند. برای کودکتان از شب و روز و کارهای مناسب در هر زمان حرف بزنید.

© وب سایت پزشکی و سلامت دکتر سوشا