هیستوپلاسموزیس (Histoplasmosis)

انواع مختلفی از هیستوپلاسموزیس وجود دارد. نوع خفیف هیچ علامت یا نشانه‌ای بارز نمی‌سازد، اما عفونت‌های شدید می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد. علائم و نشانه‌ها معمولاً سه تا هفده روز پس از قرار گرفتن در معرض اسپور قارچ ایجاد می‌گردند و ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• تب
• لرز
• سردرد
• دردهای عضلانی
• سرفه خشک
• درد قفسه سینه

در برخی افراد، هیستوپلاسموز همچنین می‌توانید درد مفاصل و ضایعات پوستی ایجاد کند. افرادی که به بیماری ریه، مانند آمفیزم، دچار باشند، ممکن است به شکل مزمن هیستوپلاسموزیس مبتلا شوند.

علائم هیستوپلاسموزیس مزمن شامل کاهش وزن و سرفه همراه با دفع خون است. علائم و نشانه‌های هیستوپلاسموزیس مزمن می‌تواند گاهی اوقات شبیه بیماری سل باشد.

هیستوپلاسموز شدید

انواع شدیدتر هیستوپلاسموزیس در درجه اول در نوزادان و در افراد با سیستم ایمنی ضعیف رخ می‌دهد. به آن نام هیستوپلاسموز منتشر داده‌اند چراکه می‌تواند تقریباً هر قسمت از بدن ازجمله دهان، کبد، سیستم عصبی مرکزی، پوست و غدد آدرنال را تحت تأثیر قرار دهد. در صورت عدم درمان، هیستوپلاسموزیس منتشر معمولاً کشنده است.

هیستوپلاسموزیس توسط سلول‌های تولیدمثلی (اسپور) که از کپسولاتوم قارچ هیستوپلاسما ایجاد می‌شوند، ایجاد گردد. اسپورها در هوا بسیار سبک و شناور هستند و به‌راحتی از مکانی به مکان دیگر منتقل می‌شوند.

حتی اگر در گذشته به هیستوپلاسموزیس دچار شده باشید بازهم می‌توانید به این عفونت دچار شوید. بااین‌حال، ممکن است این بار بیماری هیستوپلاسموزیس خفیف‌تر از عفونت اولیه باشد.

قارچ هیستوپلاسموز در خاک مرطوب که سرشار از مواد آلی، به‌خصوص مدفوع پرندگان و خفاش است، رشد می‌کند. به همین دلیل، اسپور آن در لانه‌های مرغ و کبوتر، انبارهای قدیمی، غارها و پارک‌ها رایج است. هیستوپلاسموز مسری نیست، پس احتمال انتقال آن از فردی به فرد دیگر وجود ندارد.

شانس ابتلا به هیستوپلاسموزیس بسته به تعداد اسپوری که استنشاق می‌کنید، افزایش می‌یابد. حرفه‌ها یا شرایطی که احتمال قرار گرفتن در معرض اسپور را افزایش می‌دهند، عبارت‌اند از:

• کشاورزان
• کارگران کنترل آفات
• مرغداران
• کارگران ساختمانی
• طاق زن‌ها
• باغبانان و دامداران
• اکتشاف گران غارها

افرادی که بیشتر در معرض خطر عفونت شدید هستند

کودکان بسیار جوان و افراد مسن دارای سیستم ایمنی ضعیف‌تری هستند، لذا بیشتر احتمال ابتلا به هیستوپلاسموز منتشر را دارند که جدی‌ترین شکل این بیماری است. عوامل دیگری که می‌تواند سیستم ایمنی شما را تضعیف کند عبارت‌اند از:

• HIV یا ایدز
• شیمی‌درمانی فشرده سرطان
• داروهای استروئیدی مثل پردنیزون (prednisone)
• مهارکننده‌های TNF که اغلب برای کنترل آرتریت روماتوئید مورداستفاده قرار می‌گیرد.
• داروهای جلوگیری از رد پیوند

هیستوپلاسموز می‌تواند یکسری عوارض جدی را حتی در افراد سالم ایجاد کند. برای نوزادان، افراد مسن و افراد با سیستم ایمنی، مشکلات احتمالی، اغلب تهدیدکننده زندگی است. عوارض عبارت‌اند از:

• سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS) : هیستوپلاسموز می‌تواند به ریه‌ها، در نقطه‌ای که کیسه‌های هوایی شروع به پر کردن مایع می‌کنند، آسیب برساند. این مانع از تبادل کارآمد هوا شده و می‌تواند سطوح اکسیژن در خون را کاهش دهد.
• مشکلات قلبی : التهاب پریکارد یا آبشامه (کیسه‌ای که قلب را احاطه کرده است) پریکاردیت نامیده می‌شود. هنگامی‌که مایع در این کیسه افزایش یابد، می‌تواند با توانایی قلب برای پمپ کردن خون تداخل کند.
• نارسایی آدرنال : هیستوپلاسموز می‌تواند به غده فوق کلیه که هورمون‌هایی برای همه اعضا و بافت‌های بدن تولید می‌کند، آسیب برساند.
• مننژیت : در برخی موارد، هیستوپلاسموز می‌تواند ایجاد مننژیت، عفونت و التهاب غشاء اطراف مغز و نخاع کند.

تشخیص هیستوپلاسموز می‌تواند بسته به منطقه‌ای از بدن که تحت تأثیر قرارگرفته است، پیچیده باشد. بااینکه انجام آزمایش برای موارد خفیف هیستوپلاسموز لازم نیست، در موارد تهدیدکننده زندگی برای کمک به انتخاب درمان مناسب می‌تواند بسیار مهم باشد.

آزمون‌های موجود برای هیستوپلاسموز دارای محدودیت هستند. به‌ عنوان‌ مثال، آماده شدن جواب آن ممکن است حدود شش هفته طول بکشد. دکتر شما ممکن است با یک رویکرد ترکیبی، به جستجو برای هرگونه شواهد این بیماری در نمونه‌های زیر بپردازد:

• ترشحات ریه
• خون یا ادرار
• بیوپسی از بافت ریه
• مغز استخوان

محققان در حال کار بر روی ابزاری بهتر برای تشخیص هیستوپلاسموز هستند.

اگر دچار یک مورد ملایم از هیستوپلاسموز هستید، درمان معمولاً لازم نیست. اما اگر علائم شما شدید است و یا اشکال مزمن و یا منتشر این بیماری را دارید، به‌ احتمال‌ زیاد نیاز به درمان با یک یا تعداد بیشتری داروی ضد قارچی خواهید داشت. برخی از این داروها به شکل قرص هستند اما انواع قوی‌تر به‌صورت داخل وریدی تجویز می‌شوند.

© سایت پزشکی و سلامت دکتر سوشا