پاروکستین (Paroxetine)

داروها

0 نظر | مدت زمان خواندن مقاله: 5 دقیقه

نویسنده مقاله : دکتر سوشا

درخصوص این مطلب سوال دارید؟

نام عمومی فارسی: پاروکستین

نام عمومی انگلیسی: Paroxetine

نام تجاری: Seroxat

کاربرد: افسردگی - اختلالات اضطرابی - اختلال وسواسی اجباری (OCD)

اطلاعات دارویی پاروکستین

اطلاعات دارویی : پاروکستین برای درمان افسردگی، اختلالات اضطرابی و اختلال آشفتگی ذهنی تجویز می‌شود. افسردگی ممکن است بدون دلیل آشکار و یا اینکه بر اثر مسائل اجتماعی، از دست دادن نزدیکان، و یا بیماری‌های مختلف ایجاد گردد. در اختلال اضطرابی بروز اضطراب شایع‌ترین علامت می‌باشد. اختلال هراسی، اختلال اضطرابی، هراس اجتماعی و استرس پس از تروما همگی اختلال اضطرابی هستند.

سلول‌های مغزی به نام نورون‌ها، مواد شیمیایی مختلفی را تولید می‌کنند که می‌توانند سایر نورون‌ها را تحریک کنند. این حالت منجر به ایجاد پالس‌های الکتریکی می‌شود که عملکردهای مغز را اجرایی می‌کنند. سروتونین یکی از مواد شیمیایی در مغز است. به محض تولید شدن، این ماده شیمیایی نورون‌ها را تحریک کرده و سپس به داخل نورون‌ها بازجذب می‌شود. مهار کننده‌های بازجذب سروتونین نظیر پاروکستین مقدار سروتونین در دسترس مغزی را فزایش می‌دهند. به تعادل برگرداندن مواد شیمیایی به کاهش افسردگی و اضطراب کمک می‌کند.

موارد منع مصرف داروی پاروکستین

به تاریخ انقضا داروی پاروکستین توجه کنید و اگر دارویی که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام‌شده است،از آن مصرف نکنید.
هرگز داروی پاروکستین را به کس دیگری حتی با علائم مشابه خودتان تجویز نکنید.
داروی پاروکستین را بیش از دوز تجویز شده توسط پزشک، مصرف نکنید.
تداخل دارویی پاروکستین را چک کنید و حتماً به پزشکتان، اطلاع دهید که در حال مصرف چه داروی دیگری هستید.

تداخل دارویی پاروکستین

ممکن است عملکرد داروها را تغییر و خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. یک لیست از تمام داروهایی (ازجمله داروهای با نسخه / بدون نسخه و محصولات گیاهی) که استفاده می‌کنید تهیه کرده و آن را با دکتر و داروساز خود به اشتراک بگذارید. دوز دارو مصرفی خود را بدون مشورت با دکتر خود تغییر نداده و یا مصرف دارو را ترک نکنید.

برخی از داروهایی که ممکن است با داروی پاروکستین تداخل کنند عبارت‌اند از: تیوریدازین، داروهایی که می‌توانند موجب خونریزی یا کبودی شوند (از جمله داروهای ضد پلاکتی مانند کلوپیدوگرل (clopidogrel)، داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن (ibuprofen)، “رقیق‌کننده‌های خون” مانند وارفارین (warfarin)).

داروی پاروکستین می‌تواند سرعت حذف برخی داروها از بدن را کاهش و عملکرد آن‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. نمونه هایی از داروهای تحت تأثیر ، عبارت‌اند از: اتوموکستین، فنوتیازین، پیموزاید، ریسپریدون، تاموکسیفن، تترابنازین، داروهای ضد آریتمی (مانند پروپافنون، فلکاینید، کینیدین)، داروهای ضد افسردگی TCA مانند آمی تریپتیلین، دسیپرامین.

پاروکستین با مهارکننده‌های MAO تداخل دارویی جدی ایجاد می‌کنند، این تداخل ممکن است حتی منجر به مرگ شود، همراه با این دارو از مهارکننده‌های MAO (ایزوکاربوکسازید (isocarboxazid) ، لینزولید (linezolid)، متیلن بلو (methylene blue)، موکلوبماید (moclobemide)، فنلزین (phenelzine) ، پروکاربازین (procarbazine)، رازاگیلین (rasagiline)، سلجیلین (selegiline) ، ترانیل سیپرومین (tranylcypromine)) استفاده نکنید. اکثر مهارکننده‌های MAO حتی نباید تا 2 هفته قبل از شروع استفاده از داروی پاروکستین ، استفاده شوند.

برچسب بر روی تمام داروهای خود را (مانند داروهای آلرژی یا سرفه و سرماخوردگی) بررسی کنید چرا که برخی از آن‌ها از موادی تشکیل شده‌اند که باعث خواب‌آلودگی می‌شوند و یا خطر خونریزی را افزایش می‌دهند. از پزشک خود در مورد استفاده از آن‌ها سؤال کنید تا با خیال راحت بتوانید از این داروها استفاده کنید.

آسپرین اگر به همراه پاروکستین مصرف شود ، می‌تواند خطر خونریزی را افزایش دهد. با این حال، اگر دکتر به شما برای پیشگیری از سکته مغزی یا حمله قلبی ، آسپرین با دوز پایین (معمولاً دوزهای 325-81 میلی‌گرم در روز) تجویز کرده است ، باید مصرف آن را ادامه دهید،مگر اینکه دکتر به شما دستور ترک مصرف آسپرین را دهد. راجع به جزئیات بیشتر با داروساز خود مشورت کنید.

اگر داروهایی مصرف می‌کنید که باعث خواب‌ آلودگی می‌شوند، به دکتر یا داروساز خود بگویید، از جمله: الکل، آنتی‌هیستامین‌ها (از قبیل ستیریزین (cetirizine)، دیفن هیدرامین (diphenhydramine))، داروهای خواب و یا اضطراب (مانند آلپرازولام (alprazolam)، دیازپام (diazepam)، زولپیدم (zolpidem))، شل‌کننده‌های عضلانی و داروهای ضد درد و مسکن (مانند کدئین).

اگر داروهای افزایش دهنده سروتونین را به همراه داروی پاروکستین استفاده نمایید ، خطر سمیت به سروتونین در شما افزایش می‌یابد. اگر در حال استفاده از این داورها هستید ، به پزشک خود اطلاع دهید. این داروها عبارت‌اند از : داروهای خیابانی مانند MDMA / “اکستازی” ، مخمر سنت جان، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله SSRIها مانند فلوکستین/ سیتالوپرام، SNRIها مانند ونلافاکسین (venlafaxine)). در نظر داشته باشید خطر ابتلا به سندرم سمیت به سروتونین زمانی افزایش می‌یابد که دوز این داروها را افزایش دهید و یا استفاده از این داروها را آغاز نمایید.

پاروکستین ممکن است با آزمایش‌های خاصی (از جمله اسکن مغز برای بیماری پارکینسون)، تداخل کرده و باعث نتایج اشتباه شود. قبل از انجام آزمایش ، راجع به استفاده از این دارو ، با پرسنل آزمایشگاه مشورت کنید.

نکاتی که قبل از مصرف پاروکستین باید در نظر گرفته شود

برخی از داروها برای افراد با شرایط خاص مناسب نیست و بعضی داروها نیز درصورتی‌که نیاز به درمان تکمیلی باشد تجویز می‌گردد؛ بنابراین بهتر است قبل از مصرف داروی پاروکستین ، پزشکتان از موارد زیر مطلع باشد:

در صورتی که باردارید یا قصد باردار شدن دارید و یا به نوزاد خود شیر می‌دهید.
اگر فشارخون شما بالا است.
اگر به بیماری دیابت مبتلا هستید.
اگر سابقه خلق و خوی بالا (مانند شیدایی در اختلال دو قطبی) دارید.
اگر هرگونه مشکل کبدی یا کلیوی دارید.
اگر مشکل قلبی دارید.
در صورتی که به بیماری گلوکوم (افزایش فشار چشم) مبتلا هستید.
اگر تا به حال دچار تشنج شده‌اید و یا بیماری صرع دارید.
اگر اختلال خونی و یا سابقه خونریزی داشته‌اید.
اگر تا به حال با الکتروشوک (ECT) تحت درمان قرار گرفته‌اید.
اگر طی دو هفته گذشته داروی ضد افسردگی مانند مهار کننده مونو-اکسیداز (MAOI) استفاده کرده‌اید.
اگر در حال مصرف داروی خاصی هستید. این داروها شامل تمامی داروهای در دسترس است، چه برایتان تجویز شده است و چه بدون تجویز پزشک آن را مصرف می‌کنید نظیر داروهای گیاهی و داروهای مکمل.
اگر سابقه واکنش آلرژیک به دارویی دارید.

عوارض جانبی احتمالی داروی پاروکستین

همه داروها ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند. اما بسیاری از مصرف‌ کنندگان نیز هیچ نوع عارضه‌ای بروز نمی‌دهند. یکسری از عوارض بعد از گذشت مدت کوتاهی از مصرف دارو، از بین می‌روند. در‌ صورت بروز مستمر هر یک از عوارض می‌بایست به پزشک اطلاع داده شود:

کسالت، اسهال و یبوست: غذاهای ساده مصرف نمایید و روزانه چندین لیوان آب بنوشید.
تاری دید، فقدان تمرکز، سرگیجه، خواب آلودگی: در این شرایط از رانندگی کردن و کار با ابزار خودداری نمایید.
خشکی دهان: آدامس‌های بدون شکر بجویید.
سردرد: از پزشکتان بخواهید که یک مسکن مناسب تجویز نماید.
تغییرات خلق و خو، عصبانیت، بی قراری و رعشه: این عوارض معمولاً در چند روز اول مصرف دارو بر طرف می‌شوند. اما در صورت آزار دهنده شدن هر کدام از موارد با پزشک خود مشورت نمایید.
تعریق، خمیازه، مشکلات خواب، خواب‌های غیر معمول، افزایش وزن، کاهش قدرت جنسی: در صورت آزار دهنده شدن هر کدام از این موارد به پزشک خود اطلاع دهید.

نکته مهم: برخی از افرادی که این دارو را مصرف می‌کنند ممکن است به آن حساسیت داشته باشند. در صورتی که هر نوع ورم دور دهان، مشکلات تنفسی و کهیرهای پوستی مشاهده نمودید در اسرع وقت به پزشک مراجعه نمایید.

اگر شما هر علائم دیگری دارید که احساس می‌کنید به خاطر استفاده از داروی پاروکستین می‌باشد، با پزشک خود مشورت کنید.

نحوه نگهداری داروی پاروکستین

تمامی داروها را دور از دسترس کودکان نگه‌ دارید.
دارو را در جای خنک، خشک و دور از گرما و تابش نور مستقیم نگه‌ دارید.
بعد از باز شدن درب شربت سروکسات تا مدت یک ماه می‌توان این را مصرف نمود. پس از سپری شدن این دوره از مصرف آن خودداری کنید.