پارکینسون (Parkinson)

علائم و نشانه‌های بیماری پارکینسون می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. معمولاً علائم در یک طرف بدن شروع می‌شود و حتی زمانی که به هر دو طرف بدن انتشار یافت همچنان در یک طرف بدن بدتر باقی می‌ماند.

علائم و نشانه‌های پارکینسون شامل:

• لرزش دست یا انگشتان
• کندی حرکت
• سفتی و سختی عضلات
• اختلال در تعادل
• کاهش توانایی در انجام حرکات ناخودآگاه یا اتوماتیک
• مشکلات گفتاری
• مشکلات نوشتاری

در بیماری پارکینسون، سلول‌های عصبی خاصی (نورون) در مغز به‌تدریج می‌شکند و یا می‌میرد. بسیاری از علائم به علت از دست رفتن سلول‌های عصبی‌ای است که تولید یک پیام‌رسان شیمیایی در مغز به نام دوپامین می‌کنند. هنگامی‌ که سطح دوپامین کاهش یابد باعث می‌شود فعالیت‌های غیر طبیعی مغز که منجر به علائم بیماری پارکینسون می‌شود حادث شود.
علت بیماری پارکینسون ناشناخته است، اما چند عامل به نظر می‌رسد به ایفای نقش کنند، از جمله:

• جهش‌های ژنتیکی خاص
• عوامل زیست‌ محیطی مانند قرار گرفتن در معرض سموم خاص و سایر موارد

عوامل خطر برای بیماری پارکینسون عبارت‌اند از:

• سن : مردم معمولاً این بیماری را در حدود ۶۰ سال یا بیشتر تجربه می‌کنند.
• وراثت
• جنسیت : مردان بیشتر از زنان احتمال دارد به بیماری پارکینسون دچار شوند.
• قرار گرفتن در معرض سموم مانند علف‌کش‌ها و آفت‌کش‌ها

بیماری پارکینسون اغلب مشکلاتی برای بیمار ایجاد می‌کند:

• مشکلاتی در تفکر
• افسردگی و تغییرات احساسی
• دیگر تغییرات عاطفی مانند ترس، اضطراب و یا از دست دادن انگیزه
• مشکلات بلع
• مشکلات خواب و اختلالات خواب ازجمله بیدار شدن از خواب چند بار در شب، بیدار شدن از خواب در اوایل به خواب رفتن و یا به خواب رفتن در طول روز.
• حرکات سریع چشم‌ها در خواب
• مشکلات مثانه
• یبوست
• تغییرات فشارخون
• اختلالات بویایی
• خستگی و از دست دادن انرژی
• درد در مناطق خاصی از بدن خود و یا در طول بدن
• اختلال عملکرد جنسی

هیچ آزمون خاصی برای تشخیص بیماری پارکینسون وجود ندارد. تشخیص براساس بررسی علائم و نشانه‌ها و معاینه عصبی و فیزیکی انجام می‌گیرد. البته ممکن است پزشک با کمک آزمایش خون، آزمایشات تصویربرداری – مانند MRI، سونوگرافی مغز، SPECT و PET اسکن سایر اختلالات را رد کند. گاهی اوقات تشخیص این بیماری به طول می‌انجامد که نیازمند ملاقات‌های مکرر پزشک و بیماری می‌باشد.

بیماری پارکینسون قابل‌ درمان نیست، اما داروها می‌تواند به کنترل نشانه‌ها به‌ طور چشمگیری کمک کند. در برخی از موارد ممکن است جراحی توصیه شود.

پزشک ممکن است تغییراتی در شیوه زندگی مانند انجام ورزش‌های هوازی را توصیه کند. در برخی موارد، فیزیوتراپی که بر تعادل و کشش تمرکز دارد نیز مهم تجویز می‌شود. یک گفتار درمان می‌تواند به بهبود مشکلات گفتاری شما کمک کند.

داروها

داروها ممکن است به شما کمک کند مشکلات راه رفتن، حرکات و لرزش را مدیریت کنید. این داروها افزایش‌دهنده یا جایگزینی برای دوپامین، یک ماده شیمیایی خاص (انتقال‌ دهنده عصبی) در مغز می‌باشند. افراد مبتلا به بیماری پارکینسون دارای غلظت دوپامین پایینی در مغز هستند. با این‌ حال، دوپامین را نمی‌توان به‌ طور مستقیم به مغز وارد کرد.
داروهایی که ممکن است تجویز شود عبارت‌اند از:

• کاربی دوپا- لوودوپا (Carbidopa-levodopa) که مؤثرترین داروی پارکینسون است و به مغز وارد می‌شود و به دوپامین تبدیل می‌گردد.
• تزریق کاربی دوپا- لوودوپا : این دارو هم مشابه مورد بالاست منتها روش تجویز آن توسط یک لوله است که این دارو را در فرم ژله‌ای به روده کوچک می‌فرستد. این لوله به روش جراحی کار گذاشته می‌شود.
• آگونیست (مقلد) های دوپامین : برخلاف کاربی دوپا- لوودوپا، آگونیست‌های دوپامین به دوپامین تغییر شکل نمی‌دهند. در عوض، آن‌ها اثرات دوپامین در مغز را تقلید می‌کنند. برخی از آگونیست‌های دوپامین شامل پرامیپکسول (pramipexole)، روپی نیرول (ropinirole) و روتی ژوتین (rotigotine).
• مهارکننده‌های MAO-B : برخی از این داروها عبارت‌اند از سلگیلین (selegiline) و رازاگیلین (rasagiline). این داروها از شکست دوپامین مغز توسط مهار آنزیم مونوآمین اکسیداز مغز B (MAO-B) جلوگیری می‌کنند.
• آنتی کولینرژیک‌ها : این داروها برای سال‌های بسیاری برای کمک به کنترل لرزش مرتبط با بیماری پارکینسون مورداستفاده قرار گرفت. چند دارو آنتی کولینرژیک در دسترس هستند، ازجمله بنزتروپین (benztropine) یا تری هگزیفنیدیل (trihexyphenidyl).
• آمانتادین : پزشکان ممکن است آمانتادین را به‌ تنهایی برای تسکین کوتاه‌ مدت علائم خفیف در مراحل اولیه بیماری پارکینسون تجویز کنند. همچنین ممکن است همراه با کاربی لوودوپا در مراحل بعدی بیماری پارکینسون برای کنترل حرکات غیرارادی (دیسکینزی) ناشی از کاربی دوپا- لوودوپا داده می‌شود.

داروهای دیگری نیز برای درمان پارکینسون وجود دارند.

روش‌های جراحی

از روش‌های جراحی می‌توان به تحریک عمقی مغز اشاره کرد. در تحریک عمقی مغز (DBS)، جراحان الکترود ایمپلنت را داخل یک بخش خاص از مغز کار می‌گذارند. الکترودها به یک ژنراتور کاشته شده در قفسه سینه در نزدیکی ترقوه که پالس‌های الکتریکی به مغز می‌فرستد و ممکن است علائم بیماری پارکینسون را کاهش دهد، متصل می‌شود.

• علائم بیماری پارکینسون چیست؟
• درمان بیماری پارکینسون با طب سنتی
• علت لرزش دست و بدن در بیماری پارکینسون
• راه درمان پارکینسون با داروهای گیاهی و طبیعی
• بیماری پارکینسون | 6 نکته درباره بیماری پارکینسون

مرجع تخصصی پزشکی و سلامت دکتر سوشا