نیش حشرات (mosquito-bites)

نشانه‌های نیش حشرات عبارت‌اند از:

• برآمدگی سفید و مایل به قرمز که چند دقیقه پس از نیش حشرات ایجاد می‌گردد.
• یک یا تعداد زیادی برآمدگی سخت، خارش‌دار، قرمز تا قهوه‌ای که حدوداً یک روز پس از نیش یا گزش ایجاد می‌گردند.
• تاول‌های کوچک به‌جای برآمدگی‌های سخت
• لکه‌های تیره که مانند کبودی به نظر می‌رسند.

واکنش‌های شدیدتر می‌تواند در کودکان و بزرگ‌سالان دچار ضعف سیستم ایمنی و یا آن‌هایی که قبلاً مواجهه‌ای با این پشه نداشته‌اند. در این افراد، گاهی اوقات گزش پشه می‌تواند باعث بروز علائم زیر شود:

• یک منطقه بزرگ از تورم و قرمزی
• تب خفیف
• کهیر
• تورم غدد لنفاوی

کودکان بیشتر از بزرگ‌سالان احتمال ابتلا به یک واکنش شدید دارند چراکه بسیاری از بزرگ‌سالان گزش پشه را در طول زندگی خود تجربه کرده‌اند و نسبت به آن حساسیت کمی خواهند داشت.

گزش پشه توسط پشه‌های ماده‌ای که از خون شما تغذیه می‌کنند، ایجاد می‌شود. پشه‌های ماده یک بخش دهانی دارند که قادر به سوراخ کردن پوست و مکیدن خون می‌باشد. پشه نر فاقد این توانایی مکیدن خون هستند چراکه آن‌ها تولیدمثل نمی‌کنند و بنابراین هیچ نیازی به پروتئین‌های خون ندارند.

هنگامی‌که پشه با نیش زدن از خون تغذیه می‌کند، بزاق خود را نیز به پوست وارد می‌کند. پروتئین بزاق باعث واکنش خفیف سیستم ایمنی بدن شده که منجر به ایجاد علائمی مانند خارش و تورم در ناحیه گزش می‌شود. پشه‌ها قربانیان خود را با ارزیابی عطر، دی‌اکسید کربن خروجی از طریق بازدم و مواد شیمیایی موجود در عرق فرد انتخاب می‌کنند.

خاراندن ناحیه گزش، می‌تواند به عفونت منجر شود.

پشه‌ها می‌توانند بیماری‌های خاص، مانند ویروس رود غرب نیل، مالاریا، تب زرد و تب دانگ را حمل کنند. پشه معمولاً ویروس و یا انگل را از طریق گاز گرفتن فرد آلوده و یا حیوانات به دست می‌آورند. سپس، هنگامی‌ که شما را نیش می‌زنند، می ویروس یا انگل را از طریق بزاق خود به شما انتقال دهند. ویروس رود غرب نیل و ویروس آنسفالیت در ایالات‌متحده وجود دارند. تب دانگ در چندین ایالت جنوبی و هاوایی گزارش‌ شده است. بیماری‌های دیگر، مانند مالاریا و تب زرد، به‌مراتب در مناطق گرمسیری جهان شایع‌تر می‌باشند.

پزشکان معمولاً می‌توانند گزش پشه را توسط چشم تشخیص دهند.

تورم دردناک، قرمز و خارش‌دار که گاهی تحت عنوان سندرم پشه نامیده می‌شود گاهی به علت عفونت باکتریایی ثانویه‌ای که به علت خراش پوست ناشی از خاراندن آن، ایجاد می‌گردد اشتباه گرفته می‌شود. سندرم پشه درواقع درنتیجه یک واکنش آلرژیک به پروتئین موجود در پشه بزاق می‌باشد. هیچ آزمایش خون ساده‌ای برای تشخیص آنتی‌بادی‌های موجود در خون پشه وجود ندارد؛ بنابراین آلرژی نسبت به پروتئین بزاق پشه بر اساس وسعت مناطق قرمز و متورم و میزان خارش رخ‌داده بعد از گزش توسط پشه، تشخیص داده می‌شود.

خارش‌های ناشی از بیشتر گزش‌های پشه خودبه‌خود در عرض چند روز بهبود می‌یابد. روش‌های مراقبتی آورده شده در پایین می‌تواند به مدیریت وضعیت کمک کند:

قرار دادن لوسیون کالامین (calamine) یا کرم هیدروکورتیزون (hydrocortisone) در محل نیش می‌تواند به کاهش خارش کمک کند. همچنین با یک خمیر ساخته‌شده از جوش‌شیرین و آب می‌توان محل نیش را التیام بخشید.  این کار را چند بار در روز انجام دهید تا عارضه بهبود کامل یابد.

استفاده از کمپرس سرد و مرطوب برای چند دقیقه می‌تواند اثر آرام بخشی داشته باشد و التهاب و خارش را التیام بخشد.

استفاده از یک آنتی‌هیستامین خوراکی؛ در مورد واکنش‌های قوی‌تر، سعی کنید یک آنتی‌هیستامین مصرف کنید که اثر ضد حساسیت دارد.

• همیشه التهاب نگران کننده نیست

© سایت پزشکی و سلامت دکتر سوشا