سرطان پروستات (Prostate cancer)
درباره سرطان پروستات
اطلاعات بیماریها : سلول‌ها ساختارهای کوچک در بدن هستند. سلول کوچک رشد می‌کنند و سپس تقسیم می‌شوند. هنگامی‌که سلول‌ها مسن شده یا آسیب دیدند مرگ سلولی اتفاق می‌افتد. در مورد سلول‌های سرطانی این روند طبیعی اتفاق نمی‌افتد. سلول سرطانی رشد فزاینده‌ای داشته و مرگ سلولی نیز در هنگام مسن شدن یا آسیب سلولی اتفاق نمی‌افتد. اکثر سرطان‌های پروستات در سلول‌های اپی تلیالی بافت گلاندولار ایجاد می‌شوند. این نوع سرطان آدنوکارسینوم نامیده می‌شود. این سرطان معمولاً در ابتدا در منطقه محیطی غده پروستات بروز پیدا می‌کند. دومین منطقه شایع برای سرطان پروستات منطقه بینابینی است.
انواع نادر سرطان پروستات در سلول‌های نورواندوکرینی ایجاد می‌شوند. یکی از سرطان‌های نورواندوکرین، کارسینوم پروستات با سلول کوچک است که به‌طور متفاوت از آدنوکارسینوم درمان می‌شود. به‌مرورزمان سلول‌های سرطانی آن‌قدر رشد پیداکرده و تکثیر می‌شوند که تومور را تشکیل می‌دهند. تومورهای پروستات می‌توانند رشد پیداکرده و به‌مرورزمان اکثر قسمت‌های پروستات را درگیر سازند. آن‌ها همچنین قدرت رشد به سمت کپسول پروستات و تهاجم به بافت‌های نرمال را دارا می‌باشند. این رشد به نام گسترش خارج کپسولی نامیده می‌شود.
عروق خونی و لنفاوی در پروستات وجود دارند. بعضی از تومورهای پروستات حتی باعث تشکیل عروق جدید به‌منظور تغذیه بافت‌های سرطانی می‌گردند. اگر سرطان پروستات به عروق خونی یا لنفاوی تهاجم پیدا کند، ممکن است متاستاز نیز بدهد. اگر سرطان پروستات متاستاتیک شود، ممکن است به استخوان‌ها و غدد لنفاوی گسترش یابد. هنگامی‌که فردی مبتلابه سرطان پروستات متاستاتیک باشد، درمانش به عنوان درمان قطعی محسوب نشده و درمان تسکینی به حساب می‌آید.
علائم و نشانه‌های سرطان پروستات
کلیک کنیدسرطان پروستات ممکن است هیچ علامت یا نشانه‌ای در مراحل اولیه‌اش نداشته باشد. سرطان درصورتی‌که پیشرفته‌تر شود ممکن است علائم و نشانه‌هایی بارز سازد از جمله:
• اشکال در ادرار کردن
• کاهش نیروی در جریان ادرار
• حضور خون در مایع منی
• ناراحتی در ناحیه لگن
• درد استخوانی
• اختلال در نعوظ
عوامل خطر یا ریسک فاکتورها در سرطان پروستات
کلیک کنیدعلت ایجاد سرطان پروستات مشخص نیست ولی بعضی از عوامل خطرساز شناخته‌شده‌اند. عوامل خطرساز می‌توانند فعالیت‌هایی باشند که فرد انجام می‌دهد یا چیزهایی در محیط زندگی فرد یا فاکتورهای بیولوژیکی باشند که فرد به ارث می‌برد. اگر فردی یک یا چند عامل خطرساز را داراست به این معنی نیست که حتماً به سرطان پروستات مبتلا می‌شود و از طرفی سرطان پروستات می‌تواند در افرادی ایجاد شود که هیچ‌گونه عامل خطرسازی ندارند. مهم‌ترین عوامل خطرساز برای سرطان پروستات عبارت‌اند از:
منطقه جغرافیایی
شیوع سرطان پروستات در آسیا از اروپا و امریکا کمتر است.
نژاد
مردان افریقایی-امریکایی با احتمال بیشتری به سرطان پروستات مبتلا می‌شوند.
سن بالا
با بالا رفتن سن، خطر ابتلا به انواع سرطان من‌جمله سرطان پروستات افزایش می‌یابد.
شرح‌حال خانوادگی
اگر فردی برادر یا پدر مبتلا به سرطان پروستات داشته باشد خطر ابتلا به سرطان پروستات افزایش پیدا می‌کند.
چاقی
اگر فردی مبتلا به چاقی باشد خطر ابتلا به سرطان پروستات تهاجمی با سرعت رشد بالا در او افزایش می‌یابد. حتی اگر فرد چاق ورزش انجام داده و یا غذاهای سالم مصرف کند این خطر همچنان برقرار می‌باشد.
تشخیص سرطان پروستات
کلیک کنیدشرح حال پزشکی
برای پزشک آگاهی از اطلاعاتی مانند مشکلات ادراری و اختلالات نعوظ، داروهایی که فرد مصرف می‌کند و شرح‌حال خانوادگی او و همچنین وجود عوامل خطرساز در فرد اهمیت دارد.
معاینه فیزیکی
یک معاینه فیزیکی توسط پزشک به‌صورت کامل انجام می‌گردد که شامل لمس تمام بدن برای بررسی میزان گسترش بیماری می‌باشد. در طی این معاینه، پزشک به وضعیت قلبی، ریوی و روده‌ای فرد توجه می‌کند.
معاینه رکتوم با انگشت
این تست اغلب DRE نامیده می‌شود و این قسمتی از معاینه فیزیکی فرد است که طی آن پزشک از طریق مقعد پروستات را لمس و بررسی می‌کند.
تعیین سطح خونی آنتی‌ژن مخصوص پروستات (PSA)
PSA پروتئینی است که به وسیله سلول‌های بافت پروستات ترشح می‌شود. از آنجایی که مقداری از این پروتئین وارد خون می‌شود اندازه‌گیری سطح خونی آن امکان‌پذیر است.
سطح کلی PSA
سطح کلی PSA متناسب با اندازه پروستات می‌باشد و از تقسیم سطح PSA به‌اندازه پروستات حاصل می‌شود. اندازه پروستات به وسیله سونوگرافی ترانس رکتال اندازه‌گیری می‌گردد.
بیوپسی پروستات
شایع‌ترین شکل بیوپسی پروستات از طریق مقعد است. برای انجام این بیوپسی یک پروب از طریق مقعد واردشده و سوزن‌ها از طریق پروب خارج شده تا به ناحیه پروستات برسند. این پروب سونوگرافی انجام داده و بهترین محل بیوپسی را مشخص می‌سازد. سپس از طریق سوزن نمونه برداری انجام می‌شود.
تست‌ها خونی
تست‌های دیگری که درخواست می‌شود عبارت‌اند از: شمارش کامل سلول‌های خونی (CBC) و تست‌های بیوشیمی خون. وقتی سرطان پروستات گسترش پیدا می‌کند بعضی تست‌های بیوشیمی خون غیر طبیعی می‌شوند مانند افزایش سطح خونی لاکتات دهیدروژناز.
تست‌های تصویربرداری
تست‌های تصویر برداری وضعیت داخلی بدن را مشخص می‌سازند. این تست‌ها هیچ عارضه‌ای نداشته و اگر اشعه داده شود مقدار این اشعه بسیار ناچیز است. از این گروه می‌توان به اسکن استخوان برای بررسی متاستاز بیماری به استخوان، سی تی اسکن برای بررسی میزان گسترش تومور و احتمال عود آن بعد از درمان، MRI که برای سرطان پروستات به دو نوع داخل مقعدی برای تصویر برداری بهتر از پروستات و بافت‌های اطراف آن و نوع دیگر اسپکتروسکوپی که در آن، مواد شیمیایی سلول‌ها بدون اینکه بافتی از بدن خارج گردد محاسبه می‌گردد.
بیوپسی از غدد لنفاوی
عروق و غدد لنفاوی در هرجایی از بدن دیده می‌شوند و درنتیجه اجازه می‌دهند تا سرطان پروستات به دیگر نواحی بدن گسترش پیدا کند. سرطان پروستات در ابتدا به غدد لنفاوی لگنی گسترش پیدا می‌کند. وقتی سرطان در غده لنفاوی شروع به رشد می‌کند باعث افزایش اندازه غده لنفاوی می‌گردد. سی تی اسکن یا MRI می‌توانند نشان دهد که آیا غدد لنفاوی بزرگ هستند یا خیر.
درمان سرطان پروستات
کلیک کنیدگزینههای درمان برای سرطان پروستات به عوامل متعددی، مانند سرعت رشد سرطان، میزان گسترش آن و سلامت خود فرد بستگی دارد و همچنین مزایا و عوارض جانبی بالقوه روش درمانی می‌بایست در نظر گرفته شود.
درمان فوری ممکن است لازم نباشد.
برای مردان مبتلا به سرطان پروستات در مراحل اولیه ممکن است درمان نیاز نباشد. برخی از مردان ممکن است هرگز به درمان نیازی پیدا نکنند. در عوض، گاهی پزشکان نظارت فعال را توصیه می‌کنند. در نظارت فعال، آزمایش خون منظم، بررسی از طریق رکتوم و احتمالاً بیوپسی برای نظارت بر پیشرفت سرطان ممکن است انجام شود. اگر تست نشان دهد سرطان پیشرفت کرده است، ممکن است برای درمان سرطان پروستات به جراحی یا رادیوتراپی نیاز داشته باشید.
پرتو درمانی
پرتو درمانی، استفاده از انرژی باقدرت بالا برای کشتن سلول‌های سرطانی است. رادیوتراپی در سرطان پروستات می‌تواند به دو روش انجام شود:
• تابش از خارج از بدن (تابش پرتو خارجی)
در طول پرتو درمانی خارجی، شما روی یک تخت دراز خواهید و یک ماشین که در اطراف بدنتان حرکت می‌کند پرتوهای پرانرژی و پرقدرت، مانند اشعه ایکس یا پروتون را به محل سرطان پروستات می‌تاباند.
• تابش در داخل بدن (به راکی تراپی)
به راکی تراپی شامل قرار دادن یکسری دانه‌های رادیواکتیو به‌اندازه دانه‌های برنج در بافت پروستات می‌باشد. دانه‌های رادیواکتیو دوز پایینی از اشعه را در طی یک دوره زمانی طولانی به محل سرطان می‌تابانند.
عوارض جانبی پرتو درمانی می‌تواند شامل دفع دردناک ادرار، تکرر ادرار و ادرار کردن فوری باشد. همچنین علائم رکتومی، مانند مدفوع شل یا دفع دردناک مدفوع نیز می‌تواند بارز شود. اختلال نعوظ نیز می‌تواند رخ دهد.
هورمون درمانی
هورمون درمانی برای جلوگیری از تولید تستسترون در بدن انجام می‌پذیرد چرا که سلول‌های سرطانی با استفاده از تستسترون رشد می‌کنند. این روش درمانی به چند طریق انجام می‌گیرد:
• ممانعت از تولید تستسترون توسط بدن
• ممانعت از رسیدن تستسترون به سلول‌های سرطانی
• جراحی برای برداشتن بیضه‌ها (ارکیکتومی)؛ جهت کاهش تولید تستسترون
جراحی برای برداشت پروستات
جراحی شامل برداشتن غده پروستات و بخشی از بافت لنفاوی اطراف آن است. جراحی گاهی با استفاده از روبات انجام می‌پذیرد و گاهی با ایجاد یک سوراخ در ناحیه شکم و یا ناحیه بین مقعد و کیسه بیضه. همچنین انجام جراحی از طریق لاپاروسکوپی نیز در موارد معدودی انجام می‌پذیرد که علت آن مهارت بالایی که برای انجام آن نیاز است می‌باشد.
مطالب مرتبط با سرطان پروستات
کلیک کنید- درمان سرطان پروستات با ویتامین و مواد غذایی
- سرطان پروستات تهدیدی برای مردان
- مواد غذایی کاهش دهنده سرطان پروستات
- کنترل بزرگی پروستات در مردان با این مواد غذایی
- آزمایش غربالگری از مردان برای تشخیص سرطان
- آزمایش غربالگری برای مردان | بخش اول
- آزمایش غربالگری برای مردان | بخش دوم
- 15 علامت سرطان که مردان نادیده می‌گیرند
© سایت پزشکی و سلامت دکتر سوشا
پدر من سرطان پروستات داره 6 ماهه که فهمیدیم تا حالا کلی دارو و قرص مصرف کرده هفته دیگه باید بریم برای چکاب ولی دکتر گفته که اگر بهتر نشه باید عمل کنه. پدرم خیلی از عمل می ترسه می خواستم بپرسم کسی میدونه عملش چجوریه؟
من از زمانی که 36 سالم بود هر سال PSA ام رو چک می کردم چون پدرم سرطان پروستات داشت و من هم باید از این نظر خودمو چک می کردم.همیشه مقدار PSA ام حدود 1.8 بود که تقریبا خوب بود چونکه میدونستم که بین 4 تا 9 خطرناکه.ولی وقتی 41 سالم بود و آزمایش دادم دیدم شده 3 که یه مقدار نگرانم کرد.دکترم گفت که نگران نشم و به خاطر عفونت پروستاته که مقدار PSA ام افزایش پیدا کرده و برام آنتی بیوتیک تجویز کرد.
خیلی خوشحال شدم ..آنتی بیوتیکو شروع کردم و تا نزدیک دو سال کم و بیش اونو مصرف میکردم ولی PSA ام روز به روز افزایش پیدا میکرد تا اینکه بعد از دو سال به حدود 4.7 رسید.رفتم پیش یه دکتر دیگه که با نگرانی من موافق بود و برام درخواست بیوپسی داد.همون موقع یعنی زمانی که 43 سالم بود دکترم باهام تماس گرفت و گفت که سرطان پروستات دارم.
خیلی روزای بدی داشتم..رفتم پیش دکترم وگفتم که میخوام پروستاتم رو با جراحی بردارم.دکترم بهم گفت که 60 روز صبر کنم بلکه نظرم عوض شه چون دکترم میگفت که این سرطان خیلی به کندی پیش میره.خلاصه که من تصمیم نهاییمو گرفته بودم و پروستاتمو برداشتم.وقتی به هوش اومدم دو تا کاتتر تو بدنم بود.یکی برای ادرار که قطرش بیشتر بود و اون یکی هم تو معدم که مایعاتو خارج کنه.
دو تا هم جوراب خیلی بلند تا زیر زانو پاهام کرده بودن که هر سی ثانیه پاهامو فشار میداد.بعد از 5 روز کاتتر معده و جورابا رو برداشتن و با کاتتر ادراری رفتم خونه.بزرگترین مشکلم سر دستشویی رفتن و مدفوع بود.حتی اشکمو در میاورد چونکه به محض اینکه می خواستم دفع کنم درد خیلی زیادی رو تو محل کاتتر احساس میکردم و ادرار از کاتتر نشت می کرد.اما با رعایت رژیم غذایی و استفاده از ملین 8 ساعت قبل از رفتن به دستشویی و کمتر غذا خوردن این مشکل برام قابل کنترل شد.سه هفته بعدشم که کلا کاتتر رو برداشتن و من تبدیل به خوشبخت ترین آدم جهان شدم!
شش هفته بعد از جراحیم تصمیم گرفتم که برگردم سر کار ..ولی از همون روز اول یه چیزایی رو فهمیدم .یکی اینکه نمی تونم تا نیم ساعت اول صبح چیزی بنوشم چون نیاز به سرویس پیدا می کردم.از طرفی بیشتر از نیم ساعت هم نمی تونستم رانندگی کنم مگر اینکه به یه دستشویی دسترسی پیدا میکردم!!فوق العاده هم از ترافیک وحشت زده شده بودم..یه چیزی رو میگم بین خودمون بمونه!!!چند بار مجبور شدم مثل گربه ها برم و پشت درختا کارم رو انجام بدم.رفتم پیش دکترم و شکایت کردم که من 6 بار در شب میرم دستشویی اما ادرار زیادی دفع نمیکنم.دکترم منو معاینه کرد و بعد از عکس برداری و غیره گفت که من تنگی دریچه مثانه دارم.دوباره یه عمل جراحی کوچیک انجام دادم .سه هفته دیگه هم یه کاتتر رو تحمل کردم که البته سایزش کوچیکتر از قبلی بود ولی دوباره وضعیت ادرارم عادی شد..
بعد از جراحیم یه بار دیگه آزمایش PSA دادم که سطح اون به 0.2 رسیده بود.یک ماه بعدشم دوباره آزمایش دادم که شده بود 0.1 .این خیلی خوشحالم کرد چون داشت کاهش پیدا می کرد.
الان 15 سال از جراحیم میگذره و من هنوز عالیم و آزمایش PSA ام هنوز همون 0.1 هست. این روزا خیلی زندگی سالم تری رو دنبال میکنم.من مقدار زیادی آب گوجه و گریپ فروت میخورم..دو تا سه بار در هفته پیاده روی میکنم..از قرص های مولتی ویتامین مردانه استفاده می کنم.البته من هنوز زندگیم به حد کامل سلامت نشده شاید 30 ،40 درصد بهتر شده باشه.هدف من اینه که حداقل 50 سال دیگه زندگی کنم پس لازمه بیش از این به خودم برسم.شما هم اگه به این بیماری دچار شدید امیدتونو از دست ندید و قدرتمند پیش برید اگر من تونسته باشم ذره ای امید شما رو در روند درمان این بیماری افزایش بدم خیلی خوشحال میشم.
شما هم می توانید در مورد این بیماری داستان خود را با ما به اشتراک بگذارید
برای ثبت داستان خود لازم است ابتدا وارد حساب کاربری خود شده یا روی دکمه " افزودن داستان جدید " کلیک کنید. همچنین داستان شما بعد از ثبت، توسط مدیریت سایت بررسی و بعد از تاییدیه مدیریت سایت، داستان شما نمایش داده می شود.شما هم می توانید در مورد این بیماری پرسش خود را با ما به اشتراک بگذارید
برای ثبت پرسش خود لازم است ابتدا وارد حساب کاربری خود شده یا روی دکمه " افزودن پرسش جدید " کلیک کنید. همچنین پرسش شما بعد از ثبت، توسط مدیریت سایت بررسی و بعد از تاییدیه مدیریت سایت، پرسش شما نمایش داده می شود.پدر من سرطان پروستات داره 6 ماهه که فهمیدیم تا حالا کلی دارو و قرص مصرف کرده هفته دیگه باید بریم برای چکاب ولی دکتر گفته که اگر بهتر نشه باید عمل کنه. پدرم خیلی از عمل می ترسه می خواستم بپرسم کسی میدونه عملش چجوریه؟
من از زمانی که 36 سالم بود هر سال PSA ام رو چک می کردم چون پدرم سرطان پروستات داشت و من هم باید از این نظر خودمو چک می کردم.همیشه مقدار PSA ام حدود 1.8 بود که تقریبا خوب بود چونکه میدونستم که بین 4 تا 9 خطرناکه.ولی وقتی 41 سالم بود و آزمایش دادم دیدم شده 3 که یه مقدار نگرانم کرد.دکترم گفت که نگران نشم و به خاطر عفونت پروستاته که مقدار PSA ام افزایش پیدا کرده و برام آنتی بیوتیک تجویز کرد.
خیلی خوشحال شدم ..آنتی بیوتیکو شروع کردم و تا نزدیک دو سال کم و بیش اونو مصرف میکردم ولی PSA ام روز به روز افزایش پیدا میکرد تا اینکه بعد از دو سال به حدود 4.7 رسید.رفتم پیش یه دکتر دیگه که با نگرانی من موافق بود و برام درخواست بیوپسی داد.همون موقع یعنی زمانی که 43 سالم بود دکترم باهام تماس گرفت و گفت که سرطان پروستات دارم.
خیلی روزای بدی داشتم..رفتم پیش دکترم وگفتم که میخوام پروستاتم رو با جراحی بردارم.دکترم بهم گفت که 60 روز صبر کنم بلکه نظرم عوض شه چون دکترم میگفت که این سرطان خیلی به کندی پیش میره.خلاصه که من تصمیم نهاییمو گرفته بودم و پروستاتمو برداشتم.وقتی به هوش اومدم دو تا کاتتر تو بدنم بود.یکی برای ادرار که قطرش بیشتر بود و اون یکی هم تو معدم که مایعاتو خارج کنه.
دو تا هم جوراب خیلی بلند تا زیر زانو پاهام کرده بودن که هر سی ثانیه پاهامو فشار میداد.بعد از 5 روز کاتتر معده و جورابا رو برداشتن و با کاتتر ادراری رفتم خونه.بزرگترین مشکلم سر دستشویی رفتن و مدفوع بود.حتی اشکمو در میاورد چونکه به محض اینکه می خواستم دفع کنم درد خیلی زیادی رو تو محل کاتتر احساس میکردم و ادرار از کاتتر نشت می کرد.اما با رعایت رژیم غذایی و استفاده از ملین 8 ساعت قبل از رفتن به دستشویی و کمتر غذا خوردن این مشکل برام قابل کنترل شد.سه هفته بعدشم که کلا کاتتر رو برداشتن و من تبدیل به خوشبخت ترین آدم جهان شدم!
شش هفته بعد از جراحیم تصمیم گرفتم که برگردم سر کار ..ولی از همون روز اول یه چیزایی رو فهمیدم .یکی اینکه نمی تونم تا نیم ساعت اول صبح چیزی بنوشم چون نیاز به سرویس پیدا می کردم.از طرفی بیشتر از نیم ساعت هم نمی تونستم رانندگی کنم مگر اینکه به یه دستشویی دسترسی پیدا میکردم!!فوق العاده هم از ترافیک وحشت زده شده بودم..یه چیزی رو میگم بین خودمون بمونه!!!چند بار مجبور شدم مثل گربه ها برم و پشت درختا کارم رو انجام بدم.رفتم پیش دکترم و شکایت کردم که من 6 بار در شب میرم دستشویی اما ادرار زیادی دفع نمیکنم.دکترم منو معاینه کرد و بعد از عکس برداری و غیره گفت که من تنگی دریچه مثانه دارم.دوباره یه عمل جراحی کوچیک انجام دادم .سه هفته دیگه هم یه کاتتر رو تحمل کردم که البته سایزش کوچیکتر از قبلی بود ولی دوباره وضعیت ادرارم عادی شد..
بعد از جراحیم یه بار دیگه آزمایش PSA دادم که سطح اون به 0.2 رسیده بود.یک ماه بعدشم دوباره آزمایش دادم که شده بود 0.1 .این خیلی خوشحالم کرد چون داشت کاهش پیدا می کرد.
الان 15 سال از جراحیم میگذره و من هنوز عالیم و آزمایش PSA ام هنوز همون 0.1 هست. این روزا خیلی زندگی سالم تری رو دنبال میکنم.من مقدار زیادی آب گوجه و گریپ فروت میخورم..دو تا سه بار در هفته پیاده روی میکنم..از قرص های مولتی ویتامین مردانه استفاده می کنم.البته من هنوز زندگیم به حد کامل سلامت نشده شاید 30 ،40 درصد بهتر شده باشه.هدف من اینه که حداقل 50 سال دیگه زندگی کنم پس لازمه بیش از این به خودم برسم.شما هم اگه به این بیماری دچار شدید امیدتونو از دست ندید و قدرتمند پیش برید اگر من تونسته باشم ذره ای امید شما رو در روند درمان این بیماری افزایش بدم خیلی خوشحال میشم.