آرتریت عفونی یا آرتریت سپتیک (Septic arthritis)

آرتریت عفونی معمولاً باعث ناراحتی شدید و مشکل در استفاده از مفصل مبتلا می‌شود. مفصل می‌تواند متورم، قرمز و گرم شده و شما ممکن است تب داشته باشید.

آرتریت عفونی ممکن است توسط عفونت‌های باکتریایی، ویروسی یا قارچی ایجاد شود. عفونت باکتریایی با استافیلوکوکوس اورئوس (استاف) شایع‌ترین علت آن است. استاف معمولاً حتی روی پوست سالم نیز زندگی می‌کنند.

آرتریت عفونی می‌توانید هنگامی‌که یک عفونت، مثل عفونت پوست و یا عفونت دستگاه ادراری، از طریق جریان خون به مفاصل گسترش می‌یابد، نیز ایجاد گردد. به میزان کمتر، یک سوراخ ناشی از یک زخم، تزریق مواد مخدر و یا عمل جراحی در نزدیکی یک مفصل می‌تواند مجرایی برای ورود میکروب به فضای مفصلی ایجاد کند.

پوشش مفاصل (سینوویوم) توانایی کمی برای محافظت از خود در برابر عفونت دارند. واکنش بدن شما به عفونت، از جمله التهاب (که می‌تواند فشار را افزایش دهد و باعث کاهش جریان خون در مفصل گردد) می‌تواند به آسیب کمک کند.

عوامل خطر برای آرتریت عفونی عبارت‌اند از:

• مشکلات کنونی مفاصل: بیماری مزمن و شرایطی که بر مفاصل شما تأثیر می‌گذارد مانند آرتروز، نقرس، آرتریت روماتوئید یا لوپوس، می‌تواند خطر آرتریت عفونی را افزایش دهد. همچنین استفاده از مفصل مصنوعی، جراحی مفاصل درگذشته و هرگونه صدمه به مفاصل می‌تواند بر این مشکل دامن بزند.
• مصرف دارو برای آرتریت روماتوئید: افراد مبتلابه آرتریت روماتوئید بیشتر در معرض خطر هستند که علت آن مصرف داروهایی است که می‌تواند سیستم ایمنی بدن را سرکوب کند که در این مواقع عفونت بیشتر رخ می‌دهد. تشخیص آرتریت عفونی در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید دشوار است چرا که بسیاری از علائم و نشانه‌ها مشابه هستند.
• شکنندگی پوست: پوستی که به‌راحتی می‌شکند و به‌سختی بهبود می‌یابد باعث افزایش دسترسی باکتری به مناطق داخلی بدن می‌شود. بیماری‌های پوستی مانند پسوریازیس و اگزما خطر ابتلا به آرتریت عفونی را افزایش می‌دهد. افرادی که به‌ طور منظم از مواد تزریقی استفاده می‌کنند نیز بیشتر در معرض خطر عفونت در محل تزریق می‌باشند.
• سیستم ایمنی ضعیف: افراد با سیستم ایمنی ضعیف در معرض خطر آرتریت عفونی هستند. این شامل افراد مبتلابه مشکلاتی نظیر دیابت، بیماری‌های کلیه و کبد و کسانی که داروهایی مصرف می‌کنند که سیستم ایمنی آن‌ها را سرکوب می‌کند.
• تروما یا آسیب مفاصل: گزش حیوانات، بریدگی در اطراف یک مفصل و مواردی ازاین‌دست می‌تواند شما را در معرض خطر آرتریت عفونی قرار دهد.

داشتن ترکیبی از عوامل خطر به نسبت داشتن فقط یک عامل خطر شما را در معرض خطر بیشتری قرار می‌دهد.

اگر درمان به تأخیر افتد، آرتریت عفونی می‌تواند به نابودی مفصل و آسیب دائمی منجر شود.

تست‌های زیر به‌طورمعمول به تشخیص آرتریت عفونی کمک می‌کند:

• آزمایش مایع مفصلی: عفونت می‌تواند رنگ، قوام، حجم و ساختار مایع مفصلی را تغییر دهد. یک نمونه از این مایع را می‌توان از مفصل مبتلا با یک سوزن خارج کرد. تست‌های آزمایشگاهی می‌تواند تعیین کند که کدام ارگانیسم باعث عفونت شده است تا دکتر شما بداند که چه داروهایی تجویز کند.
• آزمایش خون: آزمایش خون می‌تواند به تعیین نشانه‌هایی از عفونت در خون شما کمک کند. نمونه خون از رگ با یک سوزن دریافت شده و در آزمایشگاه مورد بررسی قرار می‌گیرد.
• آزمایشات تصویربرداری: اشعه X و سایر تست‌های تصویربرداری از مفصل مبتلا می‌تواند هرگونه صدمه به مفصل را ارزیابی کند.

پزشکان از تخلیه مایع موجود در مفاصل و تجویز آنتی‌بیوتیک برای درمان آرتریت عفونی استفاده می‌کنند.

تخلیه مفصل

حذف مایع مفصلی آلوده بسیار مهم است. روش‌های تخلیه عبارت‌اند از:

• استفاده از سوزن: در برخی موارد، دکتر شما می‌تواند مایع آلوده را با یک سوزن از داخل فضای مفصلی برداشت کند.
• روش آزادی عمل: در آرتروسکوپی، یک لوله قابل‌انعطاف همراه با یک دوربین فیلم‌ برداری که در نوک آن تعبیه‌شده است، از طریق یک برش کوچک در مفصل قرار داده می‌شود. سپس لوله‌های استخراج و زهکشی از طریق برش‌های کوچک در اطراف مفصل قرار داده می‌شود.
• جراحی باز: تخلیه بعضی از مفاصل، مانند لگن با سوزن یا آرتروسکوپی مشکل است بنابراین ممکن است یک روش جراحی باز لازم باشد.

آنتی‌بیوتیک‌ها

برای انتخاب مؤثرترین دارو، دکتر شما باید میکروب عامل عفونت را تشخیص دهد. آنتی‌بیوتیک‌ها معمولاً در ابتدا به‌ صورت تزریق داده می‌شوند. پس‌ از آن، ممکن است قادر به تغییر آن به آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی باشید.

به‌ طور معمول، درمان از دو تا شش هفته طول می‌کشد. آنتی‌بیوتیک عوارض جانبی‌ای نظیر تهوع، استفراغ و اسهال را در پی خواهد داشت. واکنش‌های آلرژیک نیز می‌تواند رخ دهد.

© سایت پزشکی و سلامت دکتر سوشا