تیروئیدیت تحت حاد (Subacute thyroiditis)

معمولاً بیمار به علت بزرگی و درد تیروئید (که گاه با تب همراه است) مراجعه می‌کند. درد اغلب به گوش و فک تحتانی تیر می‌کشد. در مراحل ابتدایی بیماری ممکن است پرکاری تیروئید و علائم مربوط به آن وجود داشته باشند. با پیشرفت بیماری، علائم کم‌کاری تیروئید بروز می‌کند. ممکن است چندین هفته پیش از بروز تظاهرات تیروئیدی، بیمار از بی‌حالی و یا علائم مربوط به سرماخوردگی (عفونت دستگاه تنفس فوقانی) شکایت داشته باشد. بیمار اغلب از گلودرد شکایت داشته و معمولاً تشخیص تیروئیدیت تحت حاد نادیده گرفته می‌شود زیرا علائم آن به عفونت گلو (فارنژیت) شباهت دارد. در معاینه، گواتر کوچک و به‌شدت حساس و دردناک است.

تیروئید به‌ تدریج بهبود یافته و تولید بیش‌ از حد هورمون را متوقف می‌کند. غده تیروئید کوچک‌ شده و حساسیت آن کاهش می‌یابد. سلول تیروئیدی بهبود یافته معمولاً توانایی تولید طبیعی هورمون را باز می‌یابند ولی اگر تخریب سلول‌ها به‌ قدری باشد که دیگر قدرت تولید هورمون نداشته باشند کم‌کاری دائمی تیروئید روی می‌دهد که نیاز به درمان مادام‌العمر دارد.

تشخیص این بیماری با توجه به آزمایش‌های تیروئیدی (که در آغاز پرکاری و سپس کم‌کاری تیروئید را نشان می‌دهند) و علائم بالینی صورت می‌گیرد. ممکن است گلبول‌های سفید خون افزایش پیدا کنند.

در مواردی ممکن است تنها یک سمت تیروئید بزرگ شود و شاید با سرطان تیروئید اشتباه گرفته شود. بنابراین یک شرح‌ حال دقیق به‌ خصوص در مورد عفونت‌های ویروسی اخیر، لازم است. به‌ علاوه اگر تیروئید پس از رفع عفونت تنها در یک سمت کوچک گردد ممکن است با سرطان تیروئید اشتباه گرفته شود. بنابراین پاسخ درست به سؤالات پزشک برای تشخیص صحیح ضروری است.

درمان با مسکن‌هایی مانند آسپیرین (Aspirin) با دوز بالا مثلاً ۶۰۰ میلی‌گرم هر چهار تا شش ساعت یا ایبوپروفن (Ibuprofen) برای کاهش درد صورت می‌گیرد. در بیشتر بیماران، با مصرف این داروها، درد و سایر علائم کنترل می‌شود. اگر این درمان کفایت نکند باید از گلوکوکورتیکوئیدها (Glucocorticoids) استفاده کرد. اگر سلول‌های تیروئید بهبود یابند، درمان بیش‌تری لازم نیست ولی اگر آسیب سلول‌ها دائمی باشد تا پایان عمر درمان جایگزین با هورمون‌های تیروئید لازم است. اینکه چه کسانی درنهایت به کم‌کاری تیروئید مبتلا می‌شوند قابل پیش‌بینی نیست. بنابراین مراجعه به پزشک پس از درمان و رفع علائم، برای ارزیابی عملکرد تیروئید ضروری است (بهتر است عملکرد تیروئید هر دو تا چهار ماه با آزمایش‌های تیروئیدی کنترل شود).

می‌توان برای رفع علائم پرکاری، مسدود کننده گیرنده بتا (مثل پروپوانولول:Propoenolol) به بیمار داد. در مرحله پرکاری تیروئید، داروهای ضد تیروئید داده نمی‌شود. اگر مرحله کم‌کاری تیروئید زیاد طول بکشد لووتیروکسین (Levothyroxine) تجویز می‌شود که باید دوز آن کم باشد تا غده تیروئید بتواند با واسطه TSH بهبود یابد.

• بیماری تیروئیدیت پس از زایمان
• بیماری تیروئیدیت هاشیموتو
• بیماری تیروئیدیت حاد
• ۳ علامت کم کاری تیروئید
• مشکلات غده تیروئید با مواد شیمیایی خانگی
• چه مواد غذایی برای غده تیروئید مضر و مفید هستند

مرجع تخصصی پزشکی و سلامت دکتر سوشا